Sigríður rasar út

sunnudagur, október 29, 2006

Alls kyns

Á síðustu viku er ég búin að....
Fara á Ronju Ræningjadóttur með Aldísi.
Tjá málverk með hreyfingum.
Hrinja niður stigan í húsinu mínu.
Leika litinn grænann.
Fara í Hallóvín partý sem dáinn trúður. Hann hengdi sig sko vegna þess að honum gekk svo illa. Þetta kemur sér mjög vel vegna þess að þá er ég búin með misheppnuðu trúðareynsluna mína og nú er leiðin bara upp á við.
Hjóla á gamla konu, kasta mér í poll og gráta vegna þess að hún var svo reið.


Ef maður myndi standa nógu lengi á höndum, haldiði að sjónin myndi þá snúast við?

2 Comments:

Blogger Inga Auðbjörg said...

Ætli það ekki bara? Amk missir maður fjarlægðaskynið ef maður blindast á öðru auga, en endurheimtir það eftir nokkra mánuði. Það sama hlítur að eiga við um ef þú snýrð öfugt í nokkra mánuði.

Ég veit samt ekki hvort ég nenni að prófa. Það er svo helvíti erfitt að spila á píanó með tánum.

4:29 f.h.  
Anonymous Nafnlaus said...

Ég er ekki frá því að ef þú eyddir öllu lífinu þínu standandi á höndum, og myndir síðan eignast barn með manni sem stendur einnig á höndum, og þetta barn væri getið á meðan þið standið á höndum, og þið kennið þessu barni að standa á höndum, að almenn þróunarkenning myndi gefa okkur fyrstu manneskjuna með sjón á hvolfi eftir svona..

..tíu kynslóðir.

9:52 e.h.  

Skrifa ummæli

<< Home